Je kind als spiegel in een lichaamsgerichte sessie ..

Fotografie Iwona Podlasińska

Ze vertelt me over de zorgen die ze zich maakt over haar dochtertje. De problemen die zij heeft op de scouts en er daarom niet meer heen wil gaan. 

Constant ruzies, uitsluiten, pesten... Haar dochter begint zich daar steeds meer terug te trekken en mama maakt zich zorgen. Ze wil dat haar dochter het fijn heeft daar. Vroeger kon ze zich daar echt uitleven, nu komt ze steeds droevig terug. 

Mama heeft er al aan gedacht de scoutsleiding aan te spreken om een oplossing te zoeken. Dit vindt ze namelijk heel erg. Aan de ander kant vraagt ze zich af of ze niet overdrijft en ze het niet beter zo zou laten...

Ik nodig mama uit op de pulstafel te gaan liggen. En dit thema mee te nemen. 
We gaan op consultatie bij haar lichaam. 

Ik begin zachtjes te pulsen en haar lichaam met zachte wiegende pulsjes in beweging te brengen. 

Mama voelt meteen dat de streek rond haar maag heel gevoelig is, alsof er een knoop in haar maag zit. Ook is het alsof haar keel overstroomt van water. Alsof ze door het 'water' niet goed meer kan ademen, het overspoelt haar. 

Ik  nodig haar uit bij het gevoel te blijven, en blijf haar rustig pulsen.
Een uitnodiging om aanwezig te blijven bij wat er is, zonder daar iets aan te willen veranderen. 

Na een tijdje begint mama te praten over de beelden die er in haar naar boven komen nu.
​ 
Toen ze de leeftijd van haar dochter had, waren er veel ruzies in de familie, wat thuis voor enorme spanningen zorgde tussen haar ouders. De spanning was om te snijden en dat maakte haar als kind erg bang. Heel verdrietig ook want haar veilige thuis werd ineens een huis waar ze zich niet meer veilig voelde.. 

Angstig, verdrietig, onveilig.. die periode in haar leven brak iets in haar vertrouwen. Vertrouwen in haar ouders als veilige haven. Alles voelde plots onveilig. 
En dat is niet helemaal goed gekomen. 

Ze realiseert zich nu dat de situatie van haar dochter met de ruzies op de scouts, deze ervaringen in haar triggeren. Deze ervaringen die nog ergens in de knoop zitten in haar lijf. 

Door bij dit gevoel te blijven, de beelden, herinneringen en gevoelens vrij te laten komen, kan dit ook losgelaten worden. Het pulsen helpt hier bij.

Mama voelt waar dit in haar lichaam vastzit, wat dit in haar lijf heeft gedaan. 
Ze laat zich pulsen en huilt tranen met tuiten voor dat kleine meisje in haar dat zich zo heeft gevoeld. De dam breekt. En nu is ze er wél voor dat kleine meisje in haar. 

Nadien is er opluchting. 

Een aantal dagen later mailt mama mij.
Dat ze zich anders voelt tegenover de problemen van haar dochter.
Ze maakt zich niet zo'n zorgen meer. Ze laat het meer los. 
Ze realiseert zich nu dat het eigenlijk niet zo erg is. 
 
Ze merkt ook dat ze haar dochter nu meer in vertrouwen kan bijstaan 
om zélf om te gaan met die ruzies in de scoutsgroep...
Ze kan aanwezig zijn bij haar dochter zonder helemaal met het probleem samen te vallen. 
​
​Doordat er bij mama er een lading af is,
wordt de situatie ook minder beladen.