Mama van een 16-jarige jongen
"Het begrijpen van mijn kind was een "noodzaak". Waarom reageert hij zo ? Wat doe ik fout ? Waar kan ik hem helpen ?
Dit waren vragen die bij mij speelden. En eigenlijk is hetgeen mijn zoon mij vertelde, mijn eigen verhaal.
Zijn gedrag, reacties en emoties zijn ook de mijne. Degene waar ik geen zicht op had of niet wou inzien.
Een spiegel die mij werd voorgehouden en waar ik de ogen sloot.
Catrin heeft mij mijn verhaal laten vertellen, stelde enkele vragen waar ik dieper in mezelf begon te graven en die me een zicht gaven op het gedrag van mijn zoon. Bij de vertaling van Catrin kwamen verschillende dingen naar de oppervlakte die ik voorheen niet begreep en die mijn zoon me zo duidelijk toonde maar die ik vertaalde in "moeilijk gedrag".
Het was niet zijn "moeilijk gedrag" maar het mijne.
Doordat ik de stap nam om mijn kind te begrijpen zijn vele dingen voor mezelf ook op zijn plaats gevallen en is de relatie mijn mijn zoon beter dan ervoor. Hij was degene die mij duidelijk zei dat het goed is te zijn zoals ik ben.
Mede door Catrin haar evaluatie en vraagstelling in de gezellig yurt kon ik de last op de schouders eindelijk loslaten.
Kindertolk is een blik werpen op jezelf dat je kind in zijn/haar gedrag, emoties,... duidelijk laat zien.
Het is voor mij een zeer mooie ervaring geweest waar ik heel dankbaar voor ben.
Dank je wel Catrin voor je warme ontvangst, een luisterend oor en mijn vertaler te zijn.
Ik kan hier voor mezelf ook hoofdstukken afsluiten."
"Het begrijpen van mijn kind was een "noodzaak". Waarom reageert hij zo ? Wat doe ik fout ? Waar kan ik hem helpen ?
Dit waren vragen die bij mij speelden. En eigenlijk is hetgeen mijn zoon mij vertelde, mijn eigen verhaal.
Zijn gedrag, reacties en emoties zijn ook de mijne. Degene waar ik geen zicht op had of niet wou inzien.
Een spiegel die mij werd voorgehouden en waar ik de ogen sloot.
Catrin heeft mij mijn verhaal laten vertellen, stelde enkele vragen waar ik dieper in mezelf begon te graven en die me een zicht gaven op het gedrag van mijn zoon. Bij de vertaling van Catrin kwamen verschillende dingen naar de oppervlakte die ik voorheen niet begreep en die mijn zoon me zo duidelijk toonde maar die ik vertaalde in "moeilijk gedrag".
Het was niet zijn "moeilijk gedrag" maar het mijne.
Doordat ik de stap nam om mijn kind te begrijpen zijn vele dingen voor mezelf ook op zijn plaats gevallen en is de relatie mijn mijn zoon beter dan ervoor. Hij was degene die mij duidelijk zei dat het goed is te zijn zoals ik ben.
Mede door Catrin haar evaluatie en vraagstelling in de gezellig yurt kon ik de last op de schouders eindelijk loslaten.
Kindertolk is een blik werpen op jezelf dat je kind in zijn/haar gedrag, emoties,... duidelijk laat zien.
Het is voor mij een zeer mooie ervaring geweest waar ik heel dankbaar voor ben.
Dank je wel Catrin voor je warme ontvangst, een luisterend oor en mijn vertaler te zijn.
Ik kan hier voor mezelf ook hoofdstukken afsluiten."
Mama van een 1,5 jarige peuter
"Toen mijn dochter van 1,5 opeens nachtangst vertoonde, mij niet meer herkende, wegduwde, brulde, stampte en schopte in haar slaap en het ook nog eens duidelijk bleek dat het vooral ik was die ze niet moest (haar papa kon haar wel kalmeren) kwam dat zeer diep binnen. Al van in mijn buik leert mijn dochter mij lessen, dit was zeer duidelijk de zoveelste les die ze wou dat ikleerde.
Ik kende Catrin via een zeer goede vriendin van mij. Catrin maakte tijdens mijn zwangerschap al contact met mijn dochter en ik wist dat ze kindertolk was. Zonder al te lang te twijfelen schakelde ik haar hulp in. Via skype liet ze mij uitgebreid vertellen over de nachtangst van mijn dochter. Hoe ik mij daarbij voelde, wat ik toen dacht, …
Onze tweede afspraak ging door bij Catrin thuis in de yurt. Ik wou zeer graag dat mijn man erbij was. Catrin bracht haar ‘vertaling’ op een zeer zachte, duidelijke, meevoelende manier.
Ik hoorde dingen die ik al vaker had gehoord maar was vergeten. Dat ik mag gaan voor wat ik graag doe, dat mijn dochter mij daarvoor wakker schudt. Maar vooral dat ik mag vertrouwen op mijn man. Dat ik niet steeds alle verantwoordelijkheid op mij hoef te nemen, dat hij het ook wel kan ‘een kind opvoeden’, dat hij er ook voor haar kan zijn ’s nachts en ik lekker door mag slapen omdat ik mijn rust enorm hard nodig heb. Dat ik zorg mag dragen voor mezelf. Dat, wanneer ik zorgen of angsten heb, die mag delen met mijn man en dat ik zijn hulp mag aanvaarden.
Wat een mooie lessen! Er vloeiden traantjes van dankbaarheid.
Terug thuis betrok ik mijn man meer bij mijn gevoelsleven, ik vroeg zijn hulp op momenten waarbij ik emotionele steun kon gebruiken, ik concentreerde me verder op mijn passie,…
En mijn dochter? Nog 1 keer heeft ze nachtangst gehad. Ik ben rustig blijven liggen en kroop dicht tegen mijn man aan. Sindsdien slaapt ze door (voor de eerste keer in haar jonge leventje)!
Dankjewel lieve dochter voor de prachtige lessen, dankjewel Catrin om haar klankbord te zijn en mij te helpen haar boodschap te begrijpen.
Kindertolken vormen een levensbelangrijke brug tussen kinderen en hun ouders."
"Toen mijn dochter van 1,5 opeens nachtangst vertoonde, mij niet meer herkende, wegduwde, brulde, stampte en schopte in haar slaap en het ook nog eens duidelijk bleek dat het vooral ik was die ze niet moest (haar papa kon haar wel kalmeren) kwam dat zeer diep binnen. Al van in mijn buik leert mijn dochter mij lessen, dit was zeer duidelijk de zoveelste les die ze wou dat ikleerde.
Ik kende Catrin via een zeer goede vriendin van mij. Catrin maakte tijdens mijn zwangerschap al contact met mijn dochter en ik wist dat ze kindertolk was. Zonder al te lang te twijfelen schakelde ik haar hulp in. Via skype liet ze mij uitgebreid vertellen over de nachtangst van mijn dochter. Hoe ik mij daarbij voelde, wat ik toen dacht, …
Onze tweede afspraak ging door bij Catrin thuis in de yurt. Ik wou zeer graag dat mijn man erbij was. Catrin bracht haar ‘vertaling’ op een zeer zachte, duidelijke, meevoelende manier.
Ik hoorde dingen die ik al vaker had gehoord maar was vergeten. Dat ik mag gaan voor wat ik graag doe, dat mijn dochter mij daarvoor wakker schudt. Maar vooral dat ik mag vertrouwen op mijn man. Dat ik niet steeds alle verantwoordelijkheid op mij hoef te nemen, dat hij het ook wel kan ‘een kind opvoeden’, dat hij er ook voor haar kan zijn ’s nachts en ik lekker door mag slapen omdat ik mijn rust enorm hard nodig heb. Dat ik zorg mag dragen voor mezelf. Dat, wanneer ik zorgen of angsten heb, die mag delen met mijn man en dat ik zijn hulp mag aanvaarden.
Wat een mooie lessen! Er vloeiden traantjes van dankbaarheid.
Terug thuis betrok ik mijn man meer bij mijn gevoelsleven, ik vroeg zijn hulp op momenten waarbij ik emotionele steun kon gebruiken, ik concentreerde me verder op mijn passie,…
En mijn dochter? Nog 1 keer heeft ze nachtangst gehad. Ik ben rustig blijven liggen en kroop dicht tegen mijn man aan. Sindsdien slaapt ze door (voor de eerste keer in haar jonge leventje)!
Dankjewel lieve dochter voor de prachtige lessen, dankjewel Catrin om haar klankbord te zijn en mij te helpen haar boodschap te begrijpen.
Kindertolken vormen een levensbelangrijke brug tussen kinderen en hun ouders."
Mama van een 8-jarige meisje
Mijn dochter is boos, altijd boos..
Ze is boos als ze opstaat. Boos als ze iets moet eten. Ze is boos als ze zich moet aankleden, boos als ze niet de juiste kleren vindt. Ze is boos wanneer ze zich verveelt. Ze is boos op haar zus en boos op mij.
Vooral boos op mij. Haar ogen spreken boekdelen: ik kan niets maar dan ook niets goed doen. Bij alles wat ik zeg krijg ik die boze blik.
Dit is nu al een paar dagen aan de hand. Het begon een paar dagen voor Allerheiligen.
Ik probeer het met rust en begrip te benaderen. Dat lukt me steeds even, tot ik weer een sneer krijg. Het irriteert me, ik wordt op mijn beurt boos op haar en hoppa we zijn vertrokken,…fijn zo een vakantiedag.
En dan, komt papa thuis. Ze lacht met z’n grapjes, maakt gevatte opmerkingen, is grappig en ziet er stralend uit.
Dan, is het weer nacht en lig ik voor de zoveelste keer wakker. Te woelen, te piekeren en me op de boeien. Mijn zonnevlecht ligt in een kramp en ik kan me gewoon niet ontspannen. Ik probeer mijn lichaam te voelen, goed diep in- en uitademen, mijn handen liggen waar het pijn doet…
Niks help om tot rust te komen en te slapen.
Piekeren, piekeren..
Ik irriteer me. Ja, aan allerlei dingen, voor verschillende redenen. Ik wil dat er dingen sneller gaan dan ze gaan, en heb het gevoel daar geen invloed op te hebben.. Ik durf ineens weer geen nieuwe stappen meer te zetten…en ben boos …omdat…
Tingggg… dan valt mijn frank. Midden in de nacht.
Ja, ik ben boos en besef nu ineens waar het is begonnen… een paar dagen voor Aller-heiligen.. Ik zie wat het heeft getriggerd. Toen werd ik boos.. en nu ben ik het nog steeds.
En ik besef het:
IK ben vanbinnen boos, altijd boos. Ik ben boos als ik opsta. Boos als ik iets moet eten. Boos bij het aankleden, boos als ik de juiste kleren niet vind. Ik ben boos als ik me verveel en boos op…
en ook de reden valt me te binnen.
Ja, daar zit mijn boosheid en daar gaat mijn boosheid eigenlijk om.
Ik had het niet in de gaten, heb het niet willen erkennen, maar hij zit er wel. Die boosheid. Ik heb het willen stilhouden en verlammen in mezelf.
De volgende ochtend sta ik op en voel het: ik wil gewoon stappen zetten.
Ik heb mijn boosheid mezelf laten verlammen. Ik kom weer in beweging en ga over tot actie. Ja, beweging, actie, dat heeft het nodig.
En ook mijn dochter staat die ochtend op… en…
Ze is niet langer boos..
Mijn dochter is boos, altijd boos..
Ze is boos als ze opstaat. Boos als ze iets moet eten. Ze is boos als ze zich moet aankleden, boos als ze niet de juiste kleren vindt. Ze is boos wanneer ze zich verveelt. Ze is boos op haar zus en boos op mij.
Vooral boos op mij. Haar ogen spreken boekdelen: ik kan niets maar dan ook niets goed doen. Bij alles wat ik zeg krijg ik die boze blik.
Dit is nu al een paar dagen aan de hand. Het begon een paar dagen voor Allerheiligen.
Ik probeer het met rust en begrip te benaderen. Dat lukt me steeds even, tot ik weer een sneer krijg. Het irriteert me, ik wordt op mijn beurt boos op haar en hoppa we zijn vertrokken,…fijn zo een vakantiedag.
En dan, komt papa thuis. Ze lacht met z’n grapjes, maakt gevatte opmerkingen, is grappig en ziet er stralend uit.
Dan, is het weer nacht en lig ik voor de zoveelste keer wakker. Te woelen, te piekeren en me op de boeien. Mijn zonnevlecht ligt in een kramp en ik kan me gewoon niet ontspannen. Ik probeer mijn lichaam te voelen, goed diep in- en uitademen, mijn handen liggen waar het pijn doet…
Niks help om tot rust te komen en te slapen.
Piekeren, piekeren..
Ik irriteer me. Ja, aan allerlei dingen, voor verschillende redenen. Ik wil dat er dingen sneller gaan dan ze gaan, en heb het gevoel daar geen invloed op te hebben.. Ik durf ineens weer geen nieuwe stappen meer te zetten…en ben boos …omdat…
Tingggg… dan valt mijn frank. Midden in de nacht.
Ja, ik ben boos en besef nu ineens waar het is begonnen… een paar dagen voor Aller-heiligen.. Ik zie wat het heeft getriggerd. Toen werd ik boos.. en nu ben ik het nog steeds.
En ik besef het:
IK ben vanbinnen boos, altijd boos. Ik ben boos als ik opsta. Boos als ik iets moet eten. Boos bij het aankleden, boos als ik de juiste kleren niet vind. Ik ben boos als ik me verveel en boos op…
en ook de reden valt me te binnen.
Ja, daar zit mijn boosheid en daar gaat mijn boosheid eigenlijk om.
Ik had het niet in de gaten, heb het niet willen erkennen, maar hij zit er wel. Die boosheid. Ik heb het willen stilhouden en verlammen in mezelf.
De volgende ochtend sta ik op en voel het: ik wil gewoon stappen zetten.
Ik heb mijn boosheid mezelf laten verlammen. Ik kom weer in beweging en ga over tot actie. Ja, beweging, actie, dat heeft het nodig.
En ook mijn dochter staat die ochtend op… en…
Ze is niet langer boos..